Հայ-ռուսական հարաբերություններ. ձևական ջերմությո՞ւն, թե՞ իրական դիվանագիտություն
Հայաստանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության միջև դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման 33-ամյակի կապակցությամբ Հայաստանի և Ռուսաստանի ԱԳ նախարարներ Արարատ Միրզոյանն ու Սերգեյ Լավրովը փոխանակվել են ուղերձներով:
Չնայած դրանց ջերմ բնույթին՝ իրական հարցն այն է՝ արդյոք սա վկայում է Հայաստանի և Ռուսաստանի միջև դիվանագիտական ամուր կապերի մասին, թե պարզապես հանդիսավոր հայտարարություններ են՝ առանց գործնական հետևանքների։
Oragir.News-ը այս հարցի շուրջ զրուցեց քաղաքագետ Թևան Պողոսյանի հետ, որը շեշտեց՝ չարժե պատրանքներ ունենալ։
«Չմոռանանք, որ Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն ունի երկար տարիների փորձ ու պատմություն, էլ չասեմ, որ Լավրովը փորձառու դիվանագետ է, որին գնահատականներ տալը, կոչերից ելնելով, ճիշտ չէ։ Դիվանագետի խոսքերից չի կարելի եզրակացություններ անել։ Իսկ հայ-ռուսական հարաբերություններում ոչինչ չի կատարվում»,- ընդգծեց Պողոսյանը։
Ըստ նրա՝ Ռուսաստանը շարունակում է առաջ տանել բացառապես իր շահերը, իսկ Հայաստանը, հակառակը, սպասարկում է թուրքական շահերը։
«Երբ դու մի անգամ շեղվում ես ճանապարհից, պետք է պատրաստ լինես, որ քեզ նորից չեն ընդունելու։ Դիվանագիտությունը շատ դաժան է այս տեսանկյունից։ Ամեն երկիր պետք է հետապնդի իր շահերը, իսկ Հայաստանը սպասարկում է թշնամիների շահերը, իսկ պարտված իշխանություններից, բացի նոր պարտություններից, այլ բան սպասելի չէ»,- հավելեց քաղաքագետը։
Պողոսյանը շեշտում է, որ Հայաստանի իշխանությունները սխալ մոտեցում են ցուցաբերել Ռուսաստանի պետական ինստիտուտների նկատմամբ, մինչդեռ Մոսկվան դարեր շարունակ պահել է իր քաղաքականության անփոփոխ տրամաբանությունը։
«Նրանց հետ պետք է սովորել իրենց ձևով աշխատել։ Արդյո՞ք քո անցած ուղին թույլ է տալիս, որ գնաս լավ բաներ ասես ու հավատան քեզ։ Եթե դու հասկանում ես, որ դա այլևս հնարավոր չէ, որովհետև ինչ-որ կարմիր գծեր անցել ես, ոչ մի բան չի ստացվելու։ Միակ լուծումը գիտակցված հեռացումն է»,- ասաց նա։
Ինչ վերաբերում է Լավրովին, Պողոսյանի կարծիքով, հարցը անձերի մասին չէ, այլ համակարգի։
«Դիմացինը հիշողություն ունի, դիվանագիտություն ունի։ Լավրովի խնդիրը անձի մեջ չի, նա հանուն Ռուսաստանի ամեն ինչ կանի»,- ընդգծեց քաղաքագետը։
Այսպիսով՝ հայ-ռուսական հարաբերությունների ներկա փուլը, ըստ էության, կրում է ոչ թե փոխադարձ վստահության, այլ ավելի շատ դիվանագիտական հաշվարկների բնույթ։ Շփումներն ու ուղերձները կարող են հույսեր տալ, բայց առանց քաղաքական ուղեգիծը վերանայելու դրանք հազիվ թե գործնական ազդեցություն ունենան։
Չնայած դրանց ջերմ բնույթին՝ իրական հարցն այն է՝ արդյոք սա վկայում է Հայաստանի և Ռուսաստանի միջև դիվանագիտական ամուր կապերի մասին, թե պարզապես հանդիսավոր հայտարարություններ են՝ առանց գործնական հետևանքների։
Oragir.News-ը այս հարցի շուրջ զրուցեց քաղաքագետ Թևան Պողոսյանի հետ, որը շեշտեց՝ չարժե պատրանքներ ունենալ։
«Չմոռանանք, որ Ռուսաստանի ԱԳՆ-ն ունի երկար տարիների փորձ ու պատմություն, էլ չասեմ, որ Լավրովը փորձառու դիվանագետ է, որին գնահատականներ տալը, կոչերից ելնելով, ճիշտ չէ։ Դիվանագետի խոսքերից չի կարելի եզրակացություններ անել։ Իսկ հայ-ռուսական հարաբերություններում ոչինչ չի կատարվում»,- ընդգծեց Պողոսյանը։
Ըստ նրա՝ Ռուսաստանը շարունակում է առաջ տանել բացառապես իր շահերը, իսկ Հայաստանը, հակառակը, սպասարկում է թուրքական շահերը։
«Երբ դու մի անգամ շեղվում ես ճանապարհից, պետք է պատրաստ լինես, որ քեզ նորից չեն ընդունելու։ Դիվանագիտությունը շատ դաժան է այս տեսանկյունից։ Ամեն երկիր պետք է հետապնդի իր շահերը, իսկ Հայաստանը սպասարկում է թշնամիների շահերը, իսկ պարտված իշխանություններից, բացի նոր պարտություններից, այլ բան սպասելի չէ»,- հավելեց քաղաքագետը։
Պողոսյանը շեշտում է, որ Հայաստանի իշխանությունները սխալ մոտեցում են ցուցաբերել Ռուսաստանի պետական ինստիտուտների նկատմամբ, մինչդեռ Մոսկվան դարեր շարունակ պահել է իր քաղաքականության անփոփոխ տրամաբանությունը։
«Նրանց հետ պետք է սովորել իրենց ձևով աշխատել։ Արդյո՞ք քո անցած ուղին թույլ է տալիս, որ գնաս լավ բաներ ասես ու հավատան քեզ։ Եթե դու հասկանում ես, որ դա այլևս հնարավոր չէ, որովհետև ինչ-որ կարմիր գծեր անցել ես, ոչ մի բան չի ստացվելու։ Միակ լուծումը գիտակցված հեռացումն է»,- ասաց նա։
Ինչ վերաբերում է Լավրովին, Պողոսյանի կարծիքով, հարցը անձերի մասին չէ, այլ համակարգի։
«Դիմացինը հիշողություն ունի, դիվանագիտություն ունի։ Լավրովի խնդիրը անձի մեջ չի, նա հանուն Ռուսաստանի ամեն ինչ կանի»,- ընդգծեց քաղաքագետը։
Այսպիսով՝ հայ-ռուսական հարաբերությունների ներկա փուլը, ըստ էության, կրում է ոչ թե փոխադարձ վստահության, այլ ավելի շատ դիվանագիտական հաշվարկների բնույթ։ Շփումներն ու ուղերձները կարող են հույսեր տալ, բայց առանց քաղաքական ուղեգիծը վերանայելու դրանք հազիվ թե գործնական ազդեցություն ունենան։
Ամենից շատ դիտված
19:27 «Հայկական ավիաուղիներ»-ի օդանավերը հանձնվել են թուրքական Southwind Airlines-ին․ Հետք
08:30 Ինչ է սպասվում հազարավոր դիմորդներին․ ԿԳՄՍՆ-ի խայտառակությունը․ Հրապարակ
13:04 Թող գա կարճ «յուբկեքին» հետևի․ Ռուբեն Մխիթարյանը՝ Վահագն Ալեքսանյանին
11:23 Կանեփը կարող է ոչնչացնել քաղցկեղը. գիտնականներ. The Guardian
08:01 Շուրջ 50 հազար ԱՄՆ դոլար արժեցած «դարի հաղթանակը»` պատուհաս Կառավարության համար. Ժողովուրդ
13:24 Ալիևի «լիմիտը» էսա կհատնի. Ագարակցի հովիվ Ստեփան
13:51 Իմ դեմ մահափորձ են պատրաստում. Վարդան Ղուկասյան
09:01 Ատամ լվալ սովորեք, գյուղացուն քաղաքացու դեմ ինչո՞ւ եք լարում
15:54 Արցախի կորստից, ըդքան երեխու զոհվելուց ըդպես չխառնվան իրար, ինչքան էս ընտրություններին. Գյումրիի քաղաքապետ
17:50 Ով փող ունի, նա է գնումներ կատարում․ Զատիկի եռուզեռը՝ շուկայում
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: