վերջին լուրեր
Ներքին
28 րոպե առաջ
Ողբերգական դեպք՝ Երևանում. փողոցում տղամարդու ինքնազգացողությունը վատացել է․ մինչ բժիշկների ժամանումը հանկարծամահ է եղել․ shamshyan.com
Որդուս կյանքը մնաց Արցախում, մարմինը՝ Հայաստանում․ բռնագաղթված զոհվածի մայր
«Որ հարցնում են, թե քանի երեխա ունեմ, ասում եմ 4, քանի որ Իլյաս ինձ համար միշտ ողջ է ու կողքիս․․․»,- Oragir.News-ի հետ զրույցում ասում է ընդամենը 1․5 ամսվա զինծառայող, 2020 թվականին Շուշիի պաշտպանության ժամանակ նահատակված Իլյա Հակոբյանի մայրը՝ տիկին Յանան։
Արցախցի կինն ասում է՝ ինքը գոնե այն «երջանիկներից է», որը այսօր կարողանում է այցելել որդու գերեզմանին, ում հուղարկավորել էին Աբովյան քաղաքում։ Պատերազմի ավարտից հետո, չնայած Մարտակերտի շրջանի Մաղավուզ գյուղում գտնվող տունն ամբողջությամբ ավերվել էր, սակայն ամուսիններով որոշեցին հետ գնալ Արցախ, կրկին շենացնել այն տունը, որտեղ Իլյան իր կյանքի 18 տարիներն է անցկացրել։
«Փլատակների տակից հանեցինք Իլյայիս նկարներն ու մեդալները։ Դպրոցի դասասենյակներից մեկն էլ անվանեցինք Իլյայի անունով, նստարանը, որտեղ որդիս էր նստում, ուսուցչուհին ոչ ոքի չէր թողում նստել․․․ Ապրում էի որդուս հիշողություններով, քայլում այն ճանապարհով, որով որդիս էր սիրում քայլել․ այդպես էի առնում որդուս կարոտը՝ շրջափակաման օրերին, մինչև չարաբաստիկ պատերազմը․․․
Ես տնից ոչինչ չվերցրեցի, բացի որդուս նկարներից ու ջրից, որպեսզի ճանապարհին թոռներս գոնե ջուր ունենային խմելու։ Օրեր հետո մի կերպ հասանք Հրազդան․․․»,- պատմում է Յանա Հակոբյանը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում
Արցախցի կինն ասում է՝ ինքը գոնե այն «երջանիկներից է», որը այսօր կարողանում է այցելել որդու գերեզմանին, ում հուղարկավորել էին Աբովյան քաղաքում։ Պատերազմի ավարտից հետո, չնայած Մարտակերտի շրջանի Մաղավուզ գյուղում գտնվող տունն ամբողջությամբ ավերվել էր, սակայն ամուսիններով որոշեցին հետ գնալ Արցախ, կրկին շենացնել այն տունը, որտեղ Իլյան իր կյանքի 18 տարիներն է անցկացրել։
«Փլատակների տակից հանեցինք Իլյայիս նկարներն ու մեդալները։ Դպրոցի դասասենյակներից մեկն էլ անվանեցինք Իլյայի անունով, նստարանը, որտեղ որդիս էր նստում, ուսուցչուհին ոչ ոքի չէր թողում նստել․․․ Ապրում էի որդուս հիշողություններով, քայլում այն ճանապարհով, որով որդիս էր սիրում քայլել․ այդպես էի առնում որդուս կարոտը՝ շրջափակաման օրերին, մինչև չարաբաստիկ պատերազմը․․․
Ես տնից ոչինչ չվերցրեցի, բացի որդուս նկարներից ու ջրից, որպեսզի ճանապարհին թոռներս գոնե ջուր ունենային խմելու։ Օրեր հետո մի կերպ հասանք Հրազդան․․․»,- պատմում է Յանա Հակոբյանը։
Մանրամասները՝ տեսանյութում
Ամենից շատ դիտված
19:27 «Հայկական ավիաուղիներ»-ի օդանավերը հանձնվել են թուրքական Southwind Airlines-ին․ Հետք
22:47 Քենեդիի սպանությունը և «Սեպտեմբերի 11»-ը կանխագուշակած էքստրասենսը կանխատեսում է 2025-ը
21:44 Դուք ընդամենը իշխանական պրոպագանդիստ եք. Լիլիթ Գալստյանը՝ Պետրոս Ղազարյանին
23:13 Գագոն հաղթեց․ Գագիկ Ծառուկյանը թոռնիկների հետ նշել է Սուրբ Զատիկը
21:00 Միջա՞նցք, թե՞ պատերազմ. ինչու Իրանը չի լռի Զանգեզուրի հարցում
14:07 3.5 մլն դրամ` ճաշի կտրոն. մի գնացեք հարկադիր խուզի. Հրայր Կամենդատյան
22:00 Արցախականչ. Հայկական պետությունը պարտավոր է տիրություն անել հայկական մշակութային ժառանգությանը
21:30 Ճրագալույցի պատարագը` Գյումրիի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցում. տեսանյութ
11:56 Դինամոյի թրքահպատակ նախագահի ցուցումով Արցախի դրոշը հեռացվել է. փաստաբան
16:37 Ինչպե՞ս կարող է ռաբիզ լսելու համար հավաքվել բազմահազարանոց հանդիսատես, այն էլ Ապրիլի 24-ի նախաշեմին
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: