վերջին լուրեր
Ներքին
12 րոպե առաջ
Խոշոր հրդեհ՝ Երևանում. փրկարարները, վտանգելով իրենց կյանքը, թունավոր ծխի պայմաններում կանխեցին կրակի տարածումը. shamshyan.com
Ահավոր մոմենտի առջև ամեն մարդ պետք է ընդհանուրի սեղանին բերի ինչ որ ունի և կարող է․ որբերի հայրիկ Թումանյանը
Մշակույթ
1 տարի առաջ - 20:24 02-10-2023
«Սիրելի՛ Անդրանիկ, ահավոր մոմենտի առջեւ ամեն մարդ պետք է ընդհանուրի սեղանին բերի ինչ որ ունի եւ կարող է` թե՛ վերահաս վտանգը կանխելու, թե՛ բաղձալի խաղաղության հասնելու համար: Ես չորս տղա ունեմ, չորսն էլ Երկրի կառավարության Ազգային խորհրդի եւ քո տրամադրության տակ են, իսկ չորս աղջիկներս էլ պատրաստակամ գնում են թիկունքի աշխատանքներին, ինչի որ ընդունակ կլինեն»,- իր ժողովրդի պատմության ծանրագույն օրերին գրել է Ամենայն հայոց բանաստեղծը Զորավար Անդրանիկին:
Թումանյանն իր ողջ կյանքը նվիրել էր իր ժողովրդին, ազգային ճակատագրով մտահոգվել, տառապել։ Եվ պատահական չէ, որ ընդամենը 54 տարեկանում՝ մահից առաջ, նա մի զառամյալ ծերունու էր հիշեցնում։
«Ահա հազարավոր մայրերի ոսկրացած բազուկների ու ձեռների անտառը, որ, ասես թե մի հսկայական փոթորիկից կռացած, համատարած խուլ աղմուկի ու իրարանցումի մեջ, ամեն կողմից առաջ են հրում անթիվ, անհամար մանկական կմախքներ, կմախքներ, որ դեռ շնչում էին. . .»,-այսպիսինն էր Թումանյանի առաջին տպավորությունը Էջմիածնից, երբ բանաստեղծը շտապեց իր ժողովրդին օգնության։
Նա անքննելի հեղինակություն էր, ուստի օգտագործելով իր կապերը՝ կարողացավ գումար հավաքել Էջմիածնի պատերի տակ ծովացած որբերին օգնելու համար։ Սակայն դա քիչ էր․ նա իր և դուստրերի անձն էլ դրեց զոհասեղանին՝ լավ իմանալով, որ համաճարակը կարող է մահացու լինել։
Բայց Թումանյանը ուշադիր էր իր շրջապատում բոլորի նկատմամբ։ Նա Էջմիածնից տուն ուղարկեց Կարինե Քոթանջյանին, այդպես տուն էր ուզում ուղարկել ուսուցչուհի Սաթենիկ Օհանջյանին, որը չլսեց Թումանյանին, մնաց եւ մահացավ համաճարակից եւ որի մահը հատկապես ծանր տարավ բանաստեղծը:
Որբերի առօրյան թեթեւացնելու եւ տխրությունը մի փոքր փարատելու համար նա հազար ու մի հնարք էր մտածում: Այդպես՝ երեխաներին քաջալերելու համար, բանաստեղծը նրանց հետ պայման էր կապել. ով լավ սովորի դասերը, նրան Թումանյանը կտանի իր տուն ծանոթացնելու Անդրանիկի հետ: Եվ այս պայմանն իրոք գործում էր: Երեխաները մոռացած իրենց վշտերն՝ ինքնամոռաց տրվում էին ուսմանը՝ Անդրանիկին գեթ մեկ անգամ տեսնելու համար:
Թումանյանի դուստրը՝ Նվարդը, իր հուշերում պատմում է, որ մի օր կաթողիկոսարանի վերակացուն բողոքում է, թե որբերը թռչկոտում են նստարանների վրա և մի քանիսն արդեն կոտրել են։ Թումանյանը լցվում է անսահման ուրախությամբ․ ուրեմն կոտորածի սարսափները հաղթահարված են, որբուկներն արդեն անկարգություն են անում, ուրեմն կյանքը հաղթել է։
Թումանյանն իր ողջ կյանքը նվիրել էր իր ժողովրդին, ազգային ճակատագրով մտահոգվել, տառապել։ Եվ պատահական չէ, որ ընդամենը 54 տարեկանում՝ մահից առաջ, նա մի զառամյալ ծերունու էր հիշեցնում։
«Ահա հազարավոր մայրերի ոսկրացած բազուկների ու ձեռների անտառը, որ, ասես թե մի հսկայական փոթորիկից կռացած, համատարած խուլ աղմուկի ու իրարանցումի մեջ, ամեն կողմից առաջ են հրում անթիվ, անհամար մանկական կմախքներ, կմախքներ, որ դեռ շնչում էին. . .»,-այսպիսինն էր Թումանյանի առաջին տպավորությունը Էջմիածնից, երբ բանաստեղծը շտապեց իր ժողովրդին օգնության։
Նա անքննելի հեղինակություն էր, ուստի օգտագործելով իր կապերը՝ կարողացավ գումար հավաքել Էջմիածնի պատերի տակ ծովացած որբերին օգնելու համար։ Սակայն դա քիչ էր․ նա իր և դուստրերի անձն էլ դրեց զոհասեղանին՝ լավ իմանալով, որ համաճարակը կարող է մահացու լինել։
Բայց Թումանյանը ուշադիր էր իր շրջապատում բոլորի նկատմամբ։ Նա Էջմիածնից տուն ուղարկեց Կարինե Քոթանջյանին, այդպես տուն էր ուզում ուղարկել ուսուցչուհի Սաթենիկ Օհանջյանին, որը չլսեց Թումանյանին, մնաց եւ մահացավ համաճարակից եւ որի մահը հատկապես ծանր տարավ բանաստեղծը:
Որբերի առօրյան թեթեւացնելու եւ տխրությունը մի փոքր փարատելու համար նա հազար ու մի հնարք էր մտածում: Այդպես՝ երեխաներին քաջալերելու համար, բանաստեղծը նրանց հետ պայման էր կապել. ով լավ սովորի դասերը, նրան Թումանյանը կտանի իր տուն ծանոթացնելու Անդրանիկի հետ: Եվ այս պայմանն իրոք գործում էր: Երեխաները մոռացած իրենց վշտերն՝ ինքնամոռաց տրվում էին ուսմանը՝ Անդրանիկին գեթ մեկ անգամ տեսնելու համար:
Թումանյանի դուստրը՝ Նվարդը, իր հուշերում պատմում է, որ մի օր կաթողիկոսարանի վերակացուն բողոքում է, թե որբերը թռչկոտում են նստարանների վրա և մի քանիսն արդեն կոտրել են։ Թումանյանը լցվում է անսահման ուրախությամբ․ ուրեմն կոտորածի սարսափները հաղթահարված են, որբուկներն արդեն անկարգություն են անում, ուրեմն կյանքը հաղթել է։
Ամենից շատ դիտված
22:47 Քենեդիի սպանությունը և «Սեպտեմբերի 11»-ը կանխագուշակած էքստրասենսը կանխատեսում է 2025-ը
21:44 Դուք ընդամենը իշխանական պրոպագանդիստ եք. Լիլիթ Գալստյանը՝ Պետրոս Ղազարյանին
23:13 Գագոն հաղթեց․ Գագիկ Ծառուկյանը թոռնիկների հետ նշել է Սուրբ Զատիկը
21:00 Միջա՞նցք, թե՞ պատերազմ. ինչու Իրանը չի լռի Զանգեզուրի հարցում
14:07 3.5 մլն դրամ` ճաշի կտրոն. մի գնացեք հարկադիր խուզի. Հրայր Կամենդատյան
16:37 Ինչպե՞ս կարող է ռաբիզ լսելու համար հավաքվել բազմահազարանոց հանդիսատես, այն էլ Ապրիլի 24-ի նախաշեմին
22:00 Արցախականչ. Հայկական պետությունը պարտավոր է տիրություն անել հայկական մշակութային ժառանգությանը
11:56 Դինամոյի թրքահպատակ նախագահի ցուցումով Արցախի դրոշը հեռացվել է. փաստաբան
21:30 Ճրագալույցի պատարագը` Գյումրիի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցում. տեսանյութ
20:30 Սուրբ Զատիկը վերստին ծնունդն է՝ հին մարդուց անցում նորին․ հարցում
Ձեզ գուցե հետաքրքրի
հետադարձ կապ
սոց․ ցանցեր
Կայքում հրապարակված նյութերը պարտադիր չէ, որ արտահայտեն oragir.news-ի խմբագրության տեսակետը: