Արցախն ադրբեջանական զինված ուժերի օկուպացումից հետո, երբ ԼՂ հայությունը հիմնականում ապաստանեց Հայաստանի Հանրապետությունում, որտեղից մի զգալի հատված (ըստ տարբեր տվյալների՝ շուրջ 20 հազար արցախահայ) արտագաղթեց նաև Հայաստանից, ադրբեջանցիները սիստեմատիկորեն ոչնչացնում են զավթված հողերի հայկական ժառանգությունը։
Պետք է ասել, որ Ադրբեջանը չի բավարարվում միայն շենք-շինությունների քանդմամբ կամ հայկական հետքերի ջնջմամբ․ ադրբեջանական ուժային կառույցներն ակտիվ աշխատում են օկուպացված տարածքներում և գրեթե ամենօրյա հաճախականությամբ տարածում հաղորդագրություններ, որոնց բովանդակությունը վերաբերում է, օրինակ, զենք-զինամթերք կամ թմրանյութ հայտնաբերելուն։
Ադրբեջանական իշխանությունները դրանով նպատակ ունեն բոլորին ցույց տալու, որ Արցախում ապրում և գործում էին միայն զինված և թմրամոլ ահաբեկիչներ, որոնք իրենց հանցագործ էությունը քողարկում էին խաղաղ բնակիչների անվան տակ և այդպիսով՝ ենթակա էին ոչնչացման։
Այսպիսով, ադրբեջանական օկուպացիոն իշխանությունները, ի դեպ՝ ռուսական կոնտինգենտի շարունակական լռության ներքո, իրականացնում են Արցախի թուրքացման մեգածրագիրը։ Եվ, եթե օկուպացիայի առաջին օրերին Ադրբեջանի ղեկավարն իր հարցազրույցներում կամ ելույթներում «տարակուսանք էր հայտնում» արցախահայերի տեղահանման առթիվ, և նույնիսկ հնարավոր էր համարում նրանց վերադարձը, ապա հիմա, մեծ հաշվով, այդ խոսույթը չի էլ շրջանառվում։
«Նմուշի համար» Ստեփանակերտում պահվող մի քանի հայ, փաստորեն, լիուլի բավական են Ալիևին՝ աշխարհին ցույց տալու, որ «ազգային փոքրամասնություն» կազմող հայերի հետ ինքը խնդիր չունի։
Այս համատեքստում կարևոր է հասկանալ, թե ռուսական զորախումբը, որն Արցախի տարածքում պետք է մնա առնվազն մինչև 2025թ․ նոյեմբերը, ի՞նչ պատրվակով կարող է երկարաձգել հնարավոր ժամկետը։ Մենք արդեն
գրել էինք , որ, ինչպես Ադրբեջանի ԱԳՆ խոսնակն է հայտարարել, կոնտինգենտը կզբաղվի «ականապատված տարածքներում չպայթած զինամթերքի սպառնալիքների վերացմամբ»։
Այլ կերպ ասած՝ Ալիևը բոլորովին կարիք չունի «իր տարածքում» հանդուրժելու հայկական բնակչություն, դրա համար էլ ջանասիրաբար ջնջում է հայկական ամեն ինչ, որ ստեղծվել է դարերի ընթացքում։
Տիգրան Աթանեսյան