Ցեղասպանության վտանգը կանխելու ուղիղ ճանապարհը

Բազմաթիվ հեղինակավոր գործիչներ, քաղաքագետներ տարիներ շարունակ ընդգծում էին, որ Հայոց ցեղասպանությունը չէր լինի, եթե այդ ժամանակ պետություն լիներ։ Նկատի ունեին, որ միջազգայնորեն ճանաչված, իշխանություն, դեսպաններ, բանակ, պաշտպանական և անվտանգային համակարգեր ունեցող Հայաստանը կարող է պաշտպանել ժողովրդին արտաքին հարձակումներից, ոտնձգություններից, կանխել արտաքին թշնամական նկրտումները։ Այդ գործիչները պարզ ասում էին, որ հայ ժողովրդին գոյութենական վտանգ չի սպառնում, քանի որ նրա անվտանգության երաշխավորը՝ Հայաստանը, կա։ Սակայն նույն գործիչները, որոնք տարիներ շարունակ ասում էին, թե պետության գոյության պայմաններում ցեղասպանություն չի կարող կրկնվել, երեկ խոսել են ցեղասպանության կրկնվելու վտանգի մասին։

Եթե մարդիկ համոզված են, որ պետության գոյության պայմաններում ցեղասպանություն չի կարող կրկնվել, բայց խոսում են ցեղասպանության կրկնվելու վտանգի մասին, ապա այդպիսով ահազանգում են, որ շուտով պետությունը լուծարվելու է։ Պարզ ասած՝ եթե ցեղասպանության կրկնվելու ենթադրյալ վտանգ կա, ապա դրանից առաջ կա պետականության կորստի ենթադրյալ վտանգ։ Հետևաբար hարցեր են ծագում. որտեղի՞ց է գալիս կամ կարող է գալ այդ վտանգը, և ի՞նչ պիտի անի քաղաքական համայնքն այս իրավիճակում։

Եթե հաշվի առնենք ռուս և բելառուս գործիչների հայտարարությունները ռուսական ազդեցության գոտիները վերականգնելու նկրտումների մասին, ապա կարող ենք ասել, որ վտանգը գալիս է կամ կարող է գալ ՌԴ ներկայիս իշխանությունից, որը կարող է ՀՀ-ի դեմ ոտնձգություններ իրականացնել իր դաշնակիցներ Թուրքիայի և Ադրբեջանի հետ միասին, ինչպես նաև գործի դնել ՀՀ իշխանական բարձր օղակներում ծվարած ռուսական գործակալներին, որոնք ռուսական շահեր են սպասարկում։

Առողջ հասարակությունում պետականության ենթադրյալ կորստի մասին ահազանգը կարող է սթափեցնել բոլոր քաղաքական ուժերին, որոնք վտանգը չեզոքացնելու համար քայլեր կարող են ձեռնարկել։ Մասնավորապես, այդ վտանգը տեսնող գործիչների հանրային աջակիցները հրապարակային ցույցերում համարձակ կարող են վանկարկել «անկախ Հայաստան», իրենց շարքերից վանել ռուսական, թուրքական շահեր սպասարկողին, դրդել իրենց պատգամավորին հանդես գալու բանակն ու պաշտպանական համակարգն ամրացնելու, ամերիկյան-եվրոպական սպառազինություն գնելու-ստանալու պայմանավորվածություններ ձեռք բերելու, արտաքին քաղաքականության և անվտանգութան ռազմավարություններում ՌԴ-ի կշիռը նվազեցնելու մասին նախաձեռնություններով։ Ցեղասպանության կրկնման ենթադրյալ վտանգը կանխելու ուղիղ ճանապարհի առաջին քայլերը սրանք են։