Սասուն Բաղդասարյանն Արցախյան 44-օրյա պատերազմի մասնակից է: Ծնվել է Արցախի Հադրութ քաղաքում։ Ներկայում տատիի հետ ապրում է Երևանում: Կորցրել են իրենց տունը, հայրենի Արցախը, բայց չեն նեղվում։ Պատերազմի մասնակիցն ասում է՝ «Ժամանակի հարց է, կստեղծեմ ամեն ինչ, միայն թե մի թեթև ձեռք մեկնեն»:
Սասուն Բաղդասարյանը պատերազմի ժամանակ պարտադիր ժամկետային զինծառայող էր, ծառայել է Ջրականում: Պատերազմի առաջին իսկ օրից կռվել է Ջրականում: Ընտանիքը սոցիալական աջակցության կարիք ունի, ծանր պայմաններում են ապրում:
«Նոյեմբերի 3-ին վիրավորում ստացա՝ ոտքի և գլխի հատվածում։ Ինձ ուզում էին հոսպիտալ տանել, բայց ես հրաժարվեցի բուժօգնությունից, որովհետև անհնար էր մարտի դաշտից դուրս գալը։ Իմ ընկերներին ո՞նց կարող էի մենակ թողնել: Ես ինձ վիրակապեցի ու շարունակեցի ընկերներիս հետ միասին կռվելը: Հետո շրջափակման մեջ ընկանք, մեզ հաջողվեց դուրս գալ շրջափակումից… Հիշողությունները ծանր են, պատերազմն իրենն արել է: Հոգեբանորեն լարվում եմ, երբ հիշում եմ պատերազմի օրերը։ Շատ դաժան բան է, երբ ընկերդ մարտի դաշտում քո աչքի առաջ մահանում է։ Էնքան բաների միջով ենք անցել պատերազմի օրերին: Պատերազմը փոխում է մարդուն, կյանքի, ապագայի մասին պատկերացումները, չնայած՝ պատերազմից 3 տարի անց բոլորիս կյանքն է գլխի վայր շուռ եկել»,- Oragir.News-ի հետ զրույցում պատմում է Արցախյան 44-օրյա պատերազմի մասնակիցը:

Սասունն ասում է, որ՝ «Կամաց-կամաց համակերպվում եմ նոր իրավիճակին, բայց մեկ է մեզ չեն հասկանում, չեն փորձում հասկանալ, թե ինչ են զգում տունուտեղ, հայրենիք կորցրած մարդիկ»։
«Հիմա իմ գլխավոր երազանքը իմ տունը ունենալն է։ Երբ գլխիդ տուն ունես, խիղճդ էլ է հանգիստ, միտքդ էլ: Ես ուզում եմ ընտանիք կազմել ու հայրենիքին արժանի զավակներ դաստիարակել։ Մեր սերունդը կռվել է մինչև վերջին շունչը, մենք չենք ընկրկել: Մենք կռվելուց գիտեինք՝ ինչի համար ենք կռվում և ինչպիսի պատասխանատվություն է դրված մեր ուսերին»,- ասում է արցախցի զինծառայողը։
Սասունն ասում է`44-օրյա ապտերազմից հետո, երբ Հադրութի իրենց տունը անցավ թշնամու վերահսկողության տակ, վստահ էր, որ Ստեփանակերտը պահպանվելու էր աչքի լույսի նման։ Ապագայի մասին չի խոսում, ավելի ճիշտ նպատակները շատ են, բայց դեռևս պիտի հաշտվի նոր իրականության հետ և սփոփի իրեն, որ ինքը միակը չէ, իր նման հազարավոր մարդիկ դարձել են անտուն ու փախստական։